Afgelopen week is bekend geworden dat roulette legende Richard Jarecki op 86-jarige leeftijd overleden. Jarecki overleed al in juli in zijn 
woonplaats Manilla, maar het nieuws is pas afgelopen week bekend geworden door een artikel in de New York Times. Nu zullen er genoeg mensen zijn die dit artikel lezen en geen idee hebben wie Richard Jarecki is, maar het feit dat de New York Times een artikel aan hem wijdt naar aanleiding van zij overlijden, toont wel aan dat Jarecki niet zomaar een roulette speler was, maar iemand die met recht de titel roulette legende mag dragen.
Dr. Jarecki
Richard Jarecki is waarschijnlijk niet meteen de persoon die je je voorstelt als je denkt aan een roulette legende die in de jaren 60 en vroege jaren 70 bijna twee miljoen bij elkaar wist te spelen aan de roulette tafel. Een bedrag dat tegenwoordig eerder tegen de 10 miljoen aan zou liggen. Jalecki was een keurig getrouwde dokter die tevens actief was als onderzoeker aan de universiteit van Heidelberg in Duitsland. Volgens een krantenbericht uit die tijd kwam hij eerder over als een verstrooide professor dan als een doorgewinterde high society gokker.
Ondanks zijn verwarde uiterlijk en achtergrond als arts, had Jarecki een groot wiskundig inzicht, dat hij gebruikte om zijn winsten bij roulette voor elkaar te krijgen. Als hem gevraagd werd hoe het kwam dat hij toch zo vaak en veel wist te winnen aan de roulette tafels in de verschillende casino’s waar hij speelde, vertelde hij meestal dat hij geavanceerde computers gebruikte om complexe berekeningen te maken die hem in staat stelden om van het casino te winnen. Dit verhaal werd door haast iedereen gelood, ook omdat computers toen nog relatief nieuw waren en een haast magische uistraling hadden. Maar in de praktijk hadden computers er weinig mee te maken.
De truc van Jarecki
Eigenlijk deed Jarecki zichzelf tekort door te claimen dat hij berekeningen liet doen door computers, want in de praktijk, staken hij, zijn vrouw en een aantal goede vrienden juist erg veel tijd en energie in het verslaan van de roulette wielen waar zij aan speelden. Maandenlang werden verschillende wielen geobserveerd en werd er gekeken naar kleine foutjes en onregelmatigheden, die allemaal genoteerd werden.
Vervolgens ging Jarecki met de gegevens aan de slag en berekende hij welk wiel welke onregelmatigheden had en op welke manier hier voordeel uit gehaald kon worden. Lang niet alle wielen hadden onregelmatigheden. Dus soms hadden zij weken of zelfs maanden onderzoek gedaan naar een wiel in een bepaald casino om tot de conclusie te komen dat die tijd volledig verspilt was. Overigens gebruikte Jarecki de computers als smoes, zodat de casino’s niet achter zijn echte strategie zouden komen, en met succes.
Toch begonnen verschillende casino’s wel argwaan te krijgen en probeerden dit op te lossen door stiekem bepaalde roulette wielen van plaats te wisselen. Helaas voor hen had Jarecki ook notities gemaakt waardoor bepaalde wielen te herkennen waren, bijvoorbeeld door kleine krasjes of andere oneffenheden. Hierdoor wist hij altijd het juiste wiel te vinden, waar hij ook was en waar het wiel ook stond in het casino.
Door de jaren heen werd de productie van de roulette wielen echter steeds professioneler en waren er steeds meer wielen waar game changing oneffenheden in te vinden waren. Dat is dan ook de belangrijkste reden waarom Jarecki uiteindelijk stopte. Er ging teveel tijd zitten in et ontdekken van die paar kleine oneffenheden.
Als je meer wil weten over Jaracki, dan raden we je aan het uitgebreide artikel van de New York Times eens te lezen.
